dissabte, 9 de desembre del 2006

Signe(s) del "progrés"

Entre el Clot i Poblenou, Barcelona - Desembre de 2006

7 comentaris:

jarenas ha dit...

Vaya, me gusta bastante esta perspectiva del ya mítico edificio de tu ciudad... es bastante diferente a lo que hasta ahora había visto, y eso es decir ya bastante ;)
Saludos!

Le Mosquito ha dit...

Seguro que hay muchos adjetivos, y mejores, para reflejar la emoción que siento al encontrar esta fotografía tan reveladora, tan sincera y tan... ¡acojonante! (perdón. Ya digo que, de momento, es el calificativo que me ha venido a la cabeza).
Creo que tanta mentira, tan alta, tan erguida, tan "transparentemente opaca", se desmorona ante tanta verdad: tan baja, tan arrabal, tan abundante, tan sabrosa, tan acre y dulce, y tan descnocida para muchos/as. Es cuestión de querer ver, aunque no todos estamos cualificados para ver con tanto acierto.
Acojonante.

maite ha dit...

estos contrastes me hacen sentir sensacion de "atrezzo", me explico???

por cierto creo que en septiembre en mi blog tengo un post dedicado a este gran impacto...por si te da pereza verlo, te adelanto: para mis hijos es un simple supositorio!!!

ale, un beso

Faramar ha dit...

Qué pasada...Parece que se va a romper el cielo...

Martin Gallego ha dit...

Buena, buena...
Vamos afinando, eh?
Saludos.

toni.b ha dit...

Yo también pienso -modestia aparte- que es una foto cojonuda ... Y claro que entiendo lo del atrezzo , con ello te estas refiriendo al meollo del tema: la yuxtaposición, los estratos. Parece teatro, pero esto está en las calles de todas nuestras civilizadas ciudades!... Y sí: el cielo se rompia de bello que estaba después de las lluvias... Aún nos quedan algunas cosas.

Gracias tod@s.

Anònim ha dit...

Mestre Bernat!,

M'he sobtat al veure aquesta foto. Ha estat una molt grata sorpresa ,i no només per a la vista, trobar-me amb aquesta imatge. T'explico: L'altre dia (fa unes tres o quatre setmanes ...) per motius de feina vaig haver d'anar a les Glòries.
Per tornar cap a casa havia d'agafar el metro; vaig passar per la Torre Agbar, estava il·luminada, majestuosa, i em vaig dirigir cap a l'entrada de l'estació de metro de les Glòries. Passant per davant d'aquesta parada de xurros que surt a la foto em vaig girar per mirar la torre i vaig pensar: "Quina gran vista!, la Barcelona més cosmopolita i moderna i la Barcelona més ... oblidada? en un mateix plano. Haig de tornar amb la càmera." I, quina és la meva sorpresa quan dies després (avui) torno al teu blog i em trobo aquesta maravella de foto. Felicitats! ho has tornat a fer. Has tornat a aconseguir atrapar dins una imatge l'atmosfera màgica de la que tantes vegades hem parlat. Una abraçada.